Najważniejsze było dla mnie zdanie sobie sprawy, że jestem swoją własną bratnią duszą. Uświadomiłam sobie, ile zależy od mojego nastawienia, im bardziej przychylne, tym bardziej przychylne zdarzenia się pojawiają. Uporządkowanie swoich przestrzeni związanych z 4 żywiołami, powietrze – myśli, przekonania na swój temat, ogień – emocje, woda – oczyszczanie przestrzeni i ciała, ziemia – bycie tu i teraz, dbanie o swoje ciało, które jest świątynią duszy 🙂 – to było dla mnie mega istotne.
Mimo notorycznego braku czasu na cokolwiek zdarzyło się wiele istotnych dla mojego życia prywatnego i zawodowego zdarzeń – zatem uświadomienie sobie, że procesy działają. Mam też poczucie teraz, że w pewnym rodzaju każda osoba jest dla mnie błogosławieństwem jest każda osoba, coś nam przekazuje, że tak naprawdę to jestem „ja” w każdej z tych osób, z którymi mam jakąkolwiek interakcję, one mi pokazują mnie samą, bo tak naprawdę wszyscy jesteśmy połączeni i że to jest naprawdę niesamowite, że „ja jestem Tobą, a Ty jesteś mną”, bo każda osoba, z którą wchodzimy w jakąkolwiek interakcję – choćby niezależnie jak inna od nas mogłaby się wydawać, niesie nam jakąś informację o nas samych, choćby właśnie to, że przez jej inność tej osoby opisujemy swoją inność względem niej. Czuję od razu większą moc, jakby weszła na wyższy poziom wtajemniczenia. Ważne też było dla mnie przyjęcie zniknięcie Tomka, którego poznałam nad morzem, że jest to ok, że to nie znaczy, że świat się wali, ani to, że ze mną jest coś nie tak, to prostu jedno z tysięcy spotkań na swej drodze do Wielkiej Miłości Odwzajemnionej.

Magda

W pewnym momencie podczas programu dostajesz takiego olśnienia, taka klapka się otwiera, nawet nie wiesz, kiedy… taka półka, która cały czas była, ale wcześniej tam po prostu nie zaglądałaś. Uświadamiasz sobie, że dopóki Ty nie będziesz najważniejsza dla siebie to dla nikogo nie będziesz najważniejsza…

I szkoda czasu na tych ludzi, który tego nie chcą widzieć lub nie widzą i trzeba im to tłumaczyć i zabiegać, aby chcieli zobaczyć nas takimi jakimi jesteśmy naprawdę.
Mam teraz inne podejście. Wcześniej wydawało mi się, że będę szczęśliwa jak ten chłopak, na którym mi tak zależy, będzie w końcu taki jak ja chcę. 

 A tu olśnienie, że ja będę szczęśliwa, gdy dostanę wszystko czego chcę, ale nie koniecznie od niego. Jest wiele rzeczy, których pragnę i mogę sobie to sama dostarczyć.
Jak nie od niego, to on kogoś innego. Ja sama i moi przyjaciele są naprawdę ważni i nie wolno się od nich odcinać w imię miłości. Nie jestem już zdenerwowana czy zasmucona,
gdy on nie spełnia wszystkich moich oczekiwań.
Postawiłam bardziej na siebie, niekoniecznie każdą chwilę spędzam z nim i on się bardziej stara. Ja nie jestem już taka zabiegająca o jego czas. Potrafię sama zorganizować sobie super czas i to sprawia mi przyjemność.
Stałam się bardziej asertywna. Kiedyś wiele rzeczy nie mówiłam i zatrzymywałam je dla siebie. A teraz mówię i to rzeczywiście oczyszcza atmosferę i sprawia, że jesteśmy ze sobą bliżej. Pojawiła się przestań, ja odpuściłam… mam czas dla siebie… nie patrzę tylko na to czy on ma czas dla mnie czy nie. Jest ok i wydaje się, że on także jest zadowolony z mojej zmiany, choć czasem żartuje: “od kiedy pracujesz z coachem, jesteś taka asertywna” ;-).

Justyna

Było we mnie ogromne rozdrażnienie na początku, złość na siebie, rozczarowanie, że życie nie podsyła mi przystojnego kandydata na idealnego partnera życiowego, że moi rodzice myślą o pracy zupełnie inaczej niż ja, że wpoili we mnie wiele lęków i przekonań, które mi nie służą, że jestem nadal mocno niezorganizowana i coraz bardziej to wszystko akceptuję. coraz bardziej odpuszczam osoby/rzeczy, które wcześniej za wszelką cenę próbuję zatrzymać. Bardziej jestem w kierunku Być niż Mieć, Czuć niż Wiedzieć/Mieć rację.
Teraz na pewno łaskawiej patrzę na wszystko co mi się przytrafia, spokojniej,  TO JEST TERAZ czas na radość, a jeśli to coś niefajnego, to uświadomienie sobie, że zaraz to się może zmienić. Piję więcej wody, częściej zapalam świece, częściej spoglądam w gwiazdy i z nimi rozmawiam, wolniej spaceruję, mniej się spieszę, bardziej delektuję się jedzeniem, mam więcej odwagi odnośnie ludzi – zagadywania ich, rozmowy z nimi, zadawania pytań, czasem trudnych i więcej ufności – do kosmosu ogólnie. 

Podczas programu zaktualizowałam administracyjnie wiele spraw: aktualna strona www, uruchomiony nowy sezon z nową, zwiększająca się liczba zapisanych osób, artykuły o moich działaniach w każdym 2-miesięczniku oraz wzmianka w  FORBES WOMAN, a jeśli bierzemy perspektywę od czerwca, bo chyba wtedy zaczęłyśmy współpracę – to dojście do decyzji złożenia wypowiedzenia w korporacji i ustalenia dobrych warunków odejścia, oraz przekazanie tej informacji w rodzinie, która nie do końca utożsamia się z moją decyzją, ale udało się nie pokłócić i teraz nawet czuję pewnego rodzaju mentalne wsparcie. Spełniłam swoje podróżnicze marzenie. Uzyskałam kilka nowych kontaktów, które być może zaowocują kolejnymi pomysłami na współpracę. A odnośnie bratniej duszy: spotkałam kilka interesujących, bliskich mi osób, które pod kilkoma mogłabym nazwać bratnimi duszami, a przede wszystkim zrozumiałam, że to ja nią jestem dla siebie – można więc uznać, że bratnią duszę spotykam codziennie, w sobie:) Uczę się jeszcze tego i mam oczy i uszy otwarte na spotkanie bratniej duszy, którą będę mogła nazwać Miłością.

Podjęłam odważne zmiany w życiu zawodowym, będę zajmować się tym, co lubię, co z pasji wyrosło, że będę mogła pracować z każdego miejsca na Ziemi, więcej podróżować, czuć się bardzo wolna, że mam w sobie więcej odwagi i że tak bardzo nie przyjmuję się tym już tym co myślą inni. Lepiej się czuję psychicznie, fizycznie, mam określone kierunki jak chcę działać i że chcę jeszcze bardziej rozwijać się duchowo.

Magda